ماتریکس دندانی نواری است که با سطح دندانی که قرار است ترمیم شود، منطبق شده و خطوط آناتومیکی را بازتولید می کند، دیوار یا دیواره های از دست رفته را جایگزین کرده و حاوی مواد ترمیمی است تا شکل آناتومیکی به دیواره های بین پروگزیمال بدهد و نقاط تماس کافی را به دست آورد. استفاده از ماتریس در دندانپزشکی باعث می شود که دندان ها مطابق مورفولوژی اصلی خود بازسازی شده و شکل، کانتور و نقاط تماس خود را حفظ کرده تا عملکرد آن ها حفظ شود. این کار مهم توسط دندانپزشکی ترمیمی انجام می شود. انواع مختلفی از سیستم های ماتریسی وجود دارند که در اینجا در مورد ماتریکس سکشنال صحبت خواهیم کرد.

ماتریس مقطعی یا سکشنال ماتریکس بهترین راه برای دستیابی به یک نقطه تماس قوی در ترمیم های کلاس II با رزین کامپوزیت در بخش دندانی خلفی است. وج گذاری از قبل برای جداسازی بین دندان‌ها ضروری است که از تغییر شکل ماتریکس در حین قرار دادن آن جلوگیری می‌کند. پوسیدگی کلاس II (اینتر پروگزیمال) و ترمیم ناموفق سطح پروگزیمال خلفی هنوز در اکثر بیماران دندانپزشکی رایج است. بسیاری از این مشکلات را می توان با استفاده از مواد ترمیمی مستقیماً قرار داده شده، حل کرد. چالش دندانپزشک همیشه ایجاد مجدد تماس با دندان مجاور و بازیابی فرم آناتومیک بین پروگزیمال مناسب با توجه به محدودیت های سیستم های ماتریکس معمولی بوده است. ضخامت باند ماتریکس و توانایی فشرده سازی رباط های پریودنتال دندان در حال ترمیم و رباط مجاور آن می تواند گاهی اوقات ترمیم تماس پروگزیمال دندان را دشوار کند.

سیستم‌های ماتریکس معمولی از نوارهای نازک، مسطح و فلزی ساخته می‌شوند که به صورت محیطی در اطراف دندان قرار می‌گیرند تا ترمیم شوند و به نوعی دستگاه نگهدارنده متصل شوند. در حالی که تماس با دندان مجاور را می توان با یک نوار ماتریکس محیطی ایجاد کرد، ایجاد مجدد آناتومی محدب/مقعر طبیعی سطح پروگزیمال خلفی به دلیل محدودیت های ذاتی این سیستم ها عملا غیرممکن است. تلاش برای "shape" یا "burnish" باندهای ماتریس با ابزار بیضوی ممکن است به ایجاد تماس غیر آناتومیک منجر شود، اما فقط نوار را مخدوش یا فرورفته کرده و خطوط کامل و طبیعی بین پروگزیمال را بازسازی نمی کند.

سکشنال ماتریکس در شرایطی که پروگزیمالی گسترده وجود دارد و سیلیکون‌های محافظ لثه رینگ را به داخل حفره‌های دندان راه نمی‌دهند، در این موقعیت به‌صورت استاندارد قرار می‌گیرد تا استفاده از فورسپس رابردم را ممکن کند. این محصول برای دستیابی به یک نقطه تماس قوی در ترمیم‌های کلاس II با رزین کامپوزیت در بخش دندانی خلفی تولید می‌شود.

سکشنال ماتریکس چیست؟

پیش از استفاده از سکشنال ماتریکس باید برای جداسازی بین دندان‌ها وسیله دیگری به کار رود تا از تغییر شکل آن جلوگیری شود. به طور کلی سکشنال ماتریس ویژگی‌ها و مزایای زیادی برای استفاده دارد که از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به مناسب بودن برای ترمیم‌های کلاس II ، کمک‌کردن به بازسازی آناتومی دندان و حفظ نقاط تماس با دندان‌های اطراف، قابلیت اتوکلاو و استریل کردن پلایر و حلقه‌های سیلیکونی بعد از استفاده (در دمای ۱۲۱ درجه سانتیگراد به مدت ۳۰ دقیقه یا در دمای ۱۳۵ درجه سانتیگراد به مدت ۱۵ دقیقه) اشاره کرد. این محصول در سایزهای مختلفی وجود دارد و در دو مدل سخت و نرم و بسته‌بندی‌های ۱۰ و ۵۰ عددی عرضه می‌گردد.

همان‌طور که گفته شد برای جایگزینی دیواره‌های کناری از دست رفته دندان و کمک به تراکم مواد ترمیمی برای بهبود دندان‌ها از آن استفاده می شود. همچنین این محصول از فولاد ضدزنگ ساخته شده و برای ترمیم پوسیدگی‌های کمتر و کوچک‌تر بهتر عمل می‌کند. البته سکشنال ماتریس­ هایی که با ضخامت نیم میلیمتر تولید می‌شوند برای پوسیدگی‌های بزرگ در بخش زیر لثه کاربرد دارند. این محصول در دو مدل سخت و نرم تولید می‌شود که مدل سخت آن به‌راحتی نصب شده و مدل نرم آن به‌راحتی با شکل نقطه تماس تنظیم می‌گردد. دقت کنید که سکشنال ماتریکس ها به طور موضعی با انحنای بلندتر ناحیه موردنظر مشخص می‌گردند. در بخش دندانی خلفی، ناحیه تماس بین پروگزیمال در یک سوم میانی یا در محل اتصال یک سوم اکلوزال با یک سوم میانی سطوح پروگزیمال قرار دارد. هنگامی که یک ترمیم کلاس II انجام می شود، ایجاد یک ناحیه تماس نزدیک آناتومیک قوی از نهفتگی غذا و بیماری پریودنتال جلوگیری کرده و به حفظ سلامت پاپیلار کمک می کند. همچنین از سمت دیگر از پوسیدگی دندان جلوگیری می نماید. جداسازی میدان عمل با یک سد لاستیکی یا رابردم توصیه می ‌شود، اگرچه، مطالعات بالینی وجود دارد که تفاوت‌ هایی را در میزان بقای ترمیم‌ ها در بخش خلفی که جداسازی با رول‌ های پنبه ‌ای و آسپیراسیون انجام می‌ شد، در مقایسه با رابردم پیدا نکردند.

نحوه بستن نوار سکشنال ماتریکس

1. آماده سازی ناحیه

جداسازی میدان عملیاتی اولین گام است. پزشکان ترجیح می دهند با یک رابردم میدان دید اپراتور را جدا کنند. ناحیه ایزوله باید گسترده بوده تا دسترسی و دید بهتری برای دندانپزشک و دستیار داشته باشد. رابردم با یک قاب فلزی بزرگ در موقعیت خود حفظ می شود. برای دستیابی به میدان عمل وسیع، کلمپ باید تا حد امکان به عقب در دندان های آسیاب قرار داده شود و در پرمولرها باید حداقل دو دندان در انتهای دندانی که قرار است ترمیم شود، قرار گیرد. این کار از مزاحمت کلمپ در قرارگیری مناسب وج، ماتریس یا حلقه جلوگیری می کند.

2. پیش وج گذاری

به منظور دستیابی به تماس نزدیک پروگزیمال، استفاده از تکنیک پیش وج گذاری توصیه می‌شود. قبل از برداشتن بافت پوسیده، استفاده از وج های محافظ با باله فلزی ضروری است. آن ها از آسیب رساندن به دیواره دندان مجاور جلوگیری می کنند. باله فلزی را می توان در حالی که حفره آماده می شود سوراخ کرد. جداسازی بیشتر از ضخامت ماتریس باید حاصل شود که متعاقباً قرارگیری مناسب آن را تسهیل می کند. بنابراین بهتر است از وج های پهن استفاده شود. ماتریس سکشنال بسیار نازک بوده و به راحتی تغییر شکل می دهد. قرار دادن وج می تواند باعث ایجاد فاصله بین رابردم و کانتور دندان در آن سطح شود.

3. آماده سازی حفره

برداشتن بافت پوسیده شده می تواند باعث ایجاد مینای بدون پشتیبان در کف حفره پروگزیمال شود که باید از بین برود. برای این کار، از یک تریمر یا یک فرز استوانه ای که فقط در انتهای صاف برش می دهدف استفاده می شود. همچنین می توان از یک سیستم بدون ساینده با نوک صوتی برای آماده سازی حفره های بین پروگزیمال استفاده کرد. هنگامی که آماده سازی حفره به پایان رسید، Wedge برداشته می شود. در این زمان، نمای مستقیم از سطح پروگزیمال دندان مجاور وجود دارد. اگر پوسیدگی در سطح پروگزیمال باشد، می توان آن را مستقیماً بدون برداشتن بافت سالم، مانند برجستگی حاشیه، درمان کرد.

4. قرار دادن ماتریس

ماتریس باید بدون فشار قرار گیرد. ماتریس ها بسیار نازک هستند (038/0میلی متر) و در صورت اعمال فشار هنگام قرار دادن آنها به راحتی تغییر شکل می دهند. اگر قرار دادن ماتریس به راحتی صورت نگرفت، می توان یک وج چوبی عریض را وارد کرد و فاصله زمانی کوتاهی را منتظر ماند تا جداسازی کافی بوجود آید. اگر تداخل در نزدیکی سطح اکلوزال باشد، می توان آن را با ابزار کامپوزیت فلزی به منظور جداسازی دندان ها برطرف کرد. ماتریس را نمی توان روی کف حفره قرار داد. باید از حاشیه لثه آماده سازی فراتر رود. اگر وج بالای کف حفره باقی بماند، باعث تحدب ماتریس به سمت داخل حفره می شود.

وج عملکرد دوگانه ای دارد: ایجاد جدایی بین دندان ها که ضخامت ماتریکس را برای به دست آوردن یک تماس بین پروگزیمال قوی جبران می کند و ماتریکس را به طور نزدیک با کانتور دندان در اطراف کف حفره تطبیق می دهد. قرار دادن وج را می توان از طرف لینگوال یا باکال یا حتی از هر دو انجام داد، مشروط بر اینکه ماتریکس کاملاً با کف حفره سازگار باشد. سکشنال ماتریس باید در مرکز قرار گیرد، با بخش های مشابه به سمت باکال و لینگوال. مهم است که به خاطر داشته باشید که سکشنال ماتریس را می توان به سمت درج وج حرکت داد.

5. مرحله پولیش

پس از پایان ترمیم، باید آن را پولیش کرد. در ناحیه بین پروگزیمال، استفاده از نوارهای الماس-فلز مناسب هستند، به دلیل توانایی آن ها برای عبور راحت تر از ناحیه تماس بدون شکستن. برای صیقل دادن برجستگی ها و گرد کردن برجستگی حاشیه، از دیسک ها استفاده می شود.

بهترین قیمت سکشنال ماتریکس

قیمت سکشنال ماتریکس‌ها به عوامل مختلفی از جمله مشخصات فیزیکی مثل نوع بسته‌بندی، ویژگی‌های خاص، کشور سازنده، استانداردها و ضخامت آن بستگی دارد. شما باید این محصول را از جایی تهیه کنید که تأییدیه و استاندارد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و اتحادیه اروپا و ‌ fda را دارد و مورد اطمینان است. در هنگام خرید سکشنال ماتریکس خواهید دید که دو مدل بسته‌بندی کوچک و بزرگ وجود دارد. دربسته بندی‌های کوچک آن ۲۵ عدد ماتریس در سه شکل مختلف همراه با ۴ عدد حلقه سیلیکونی و یک عدد حلقه فلزی و در کیسه‌های بزرگ ۵۰ عدد مادرید در سه شکل مختلف به همراه ۸ عدد حلقه سیلیکونی دو عدد حلقه فلزی وجود دارد. همچنین در هر فروشگاهی این محصول ویژگی‌های مختلفی از جمله ساخته شده با استیل ضدزنگ، نصب راحت‌تر مدل سخت آن و تنظیم راحت‌تر مدل نرم سکشنال ماتریکس با نقطه تماس، داشتن فرم و شکل مخصوص به‌صورت خودکار اشاره کرد.